ΑΠΟ Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου | 04 Απρίλιος 2013

Είναι αρκετές οι φορές που στο γραφείο βλέπω γυναίκες πραγματικά δυναμικές, χαρισματικές, ιδιοφυείς, δημιουργικές και άξιες να αγαπηθούν με μια τάση να αντιμετωπίζουν την δική τους ζωή σαν κάτι που δεν έχει αξία. Βέβαια δεν θεωρώ ότι η εποχή μας έχει ξεπεράσει ακόμα το συντηρητικό πατριαρχικό σαν νόρμα. Όμως συναντώ και γυναίκες που έρχονται να ζητήσουν βοήθεια με διάφορα προβλήματα στη ζωή τους, αντίθετα με άλλες που τα καταφέρνουν μια χαρά ή που δεν το θεωρούν εναλλακτική ή λόγο να ζητήσουν βοήθεια αν κάτι ενοχλεί σημαντικά, αφήνοντας τον χρόνο να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την προϋπάρχουσα κατάσταση. Ορισμένες φορές μου φαίνεται ότι ακούω τα ίδια λόγια να βγαίνουν από το στόμα νεαρών γυναικών αλλά και όχι τόσο νεαρών, μορφωμένων και μη, μαμάδων και γυναικών χωρίς παιδιά, παντρεμένων και ελεύθερων, με ευθύνη να φροντίζουν κάποιους αλλά και άλλες πιο ανεξάρτητες και χωρίς υποχρεώσεις. Ακούω πολύπλοκες ιστορίες για τα επαγγελματικά τους, τις οικογενειακές σχέσεις, τις προσωπικές τους σχέσεις, δίνοντας μονόδρομες ερμηνείες - σύμφωνα με τα βιώματά τους – στον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος και πώς σκέφτεται και αισθάνεται ο κάθε άνθρωπος. Όμως αυτές οι γυναίκες, όταν μου μιλούν βρίσκονται στο παρασκήνιο της ιστορίας τους. Βρίσκονται βαθιά στη σκέψη τους και το συναίσθημά τους. Υποθέτουν ότι τις καταλαβαίνω και συνήθως έτσι είναι. Δεν είναι όμως οι πρωταγωνίστριες της ιστορίας τους, παρ` όλο που βρίσκονται στο επίκεντρο. Καθώς συνειδητοποιούν τον τρόπο που μιλούν, συχνά αγγίζουν την αμφιλεγόμενη έννοια της αυτοεκτίμησης. Πώς να την αποκτήσουν, με ρωτούν σαν να είναι το κλειδί για να ανοίξουν τον δρόμο για μια καλύτερη ζωή. Ο κόσμος μας δεν γεμίζει με υπέροχους ανθρώπους μόλις βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να δούμε και να συναντήσουμε αυτούς που είναι όντως υπέροχοι. Ακούω να λένε ότι κάποιες καταστάσεις ή πρόσωπα είναι ότι καλύτερο για την βελτίωση της αυτοεκτίμησης. Στην πραγματικότητα δεν είναι καν μια κατάσταση. Αλλά ένας τρόπος να ξεκινήσεις από το σημείο που απλά δίνεις αξία στον εαυτό σου και στους γύρω σου. Δεν είναι κάτι που μπορείς να αγοράσεις ή κάτι που αξίζεις ή κάτι που διώχνεις, αλλά κάτι φυσικό που εξελίσσεται και ωριμάζει μέσα σε υγιείς ανθρώπινες σχέσεις. Οι άνθρωποι που ήταν άτυχοι και δεν έχουν ζήσει καλές σχέσεις στην νεαρή τους ηλικία, μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλους τρόπους για να αισθανθούν καλύτερα μέσα τους και για τον εαυτό τους, αλλά κατά την προσωπική μου άποψη, θα λειτουργούσε καλύτερα αν δοκιμάζονταν μέσα σε μια ανθρώπινη σχέση (όπως στην σχέση με τον ειδικό/θεραπευτή). Η ιδέα ότι απομονώνεσαι από όλους τους άλλους και προσπαθείς να χτίσεις την αυτοεκτίμησή σου - ώντας αποκομμένος - δεν λειτουργεί, αν και η τάση της απομόνωσης ενδέχεται να προκύψει από διάφορες εμπειρίες σε τοξικές σχέσεις στη ζωή σου. Αν αρχίζεις να βάζεις όρια για τον εαυτό σου, αργά ή γρήγορα είναι πιθανό να οδηγηθείς σε καλύτερες σχέσεις. Και ξαναλέω…..ο κόσμος δεν γεμίζει υπέροχους ανθρώπους με το που βελτιώσεις την αυτοεκτίμησή σου αλλά είσαι τουλάχιστον διαθέσιμος να εντοπίσεις και να γνωρίσεις αυτούς που είναι υπέροχοι. Πώς λοιπόν ξεκινάς να δίνεις αξία στον εαυτό σου ; Δες πώς ΣΟΥ φέρεσαι, πως ΣΟΥ μιλάς (στο μυαλό σου ), και αναρωτήσου αν μιλάς με τον ίδιο τρόπο σε κάποιον που αγαπάς. Δες πώς περνάς τον χρόνο σου. Έχεις ρωτήσει τελευταία τον εαυτό σου τι έχεις ανάγκη ; Τι σου αρέσει ; Τι θέλεις ; Ή σου ακούγονται πολύ χαζές αυτές οι ερωτήσεις όταν έχεις τόσες υποχρεώσεις μες στην ημέρα (συνήθως εξυπηρετούμε ανάγκες άλλων προκειμένου να πάρουμε αυτό που έχουμε ανάγκη, αυτό που μας αρέσει, αυτό που θέλουμε!) ; Φυσικά μπορεί να έχεις μάθει από μικρό παιδί ότι το αληθινό μυστικό για την χαρά είναι να δίνεις και όχι να παίρνεις. Και θα συμφωνούσα. Αλλά τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα πλέον, όσον αφορά την δοτικότητα μιας γυναίκας που συνήθως δεν είναι κάτι συνειδητό και ξεχωριστό από τον ρόλο που έχει μάθει ότι έχει να «παίξει» και την επιτυχή εκπλήρωσή του. Όποιος θέλει να βελτιώσει την αυτοεκτίμησή του, απλά θα του έλεγα να δώσει λίγη προσοχή στο εαυτό του. Να κοιτάξει τις δυνάμεις και τα χαρίσματα που έχει. Να τα σημειώσει κάπου και να τα αρθρώσει φωναχτά. Να βάλει τον εαυτό του στο κέντρο της ιστορίας γιατί είναι ο κεντρικός χαρακτήρας - αυτός που του αρέσει και τον οποίο είναι περίεργος να ανακαλύπτει όλο και περισσότερο. Αξίζει να είσαι περίεργος και να κάνεις ερωτήσεις (αντί μόνο να δίνεις απαντήσεις από την θέση των άλλων) ! Ο καθένας μας έχει την ιστορία του. Αυτήν που ζει και που θέλει να ζήσει με την εξέλιξη που επιθυμεί να έχει. Σου αρέσει λοιπόν η ιστορία σου ; Μήπως ο πρωταγωνιστής θα έπρεπε να κάνει κάτι διαφορετικό στο εδώ και τώρα ; Ίσως το σημείο αυτό να κρύβει θησαυρό. Αν λοιπόν η ιστορία σου ήταν ταινία κινηματογραφική, τι τίτλο θα έβαζες ; :o)